بسم الله قاصم الجبارین .

قراره دیگه اینجا ننویسم.چون اگر بخواهم هم نمیتونم بنویسم.به خاطر عوض کردن فضای نوشته ام و هدف دار کردن اون وبلاگ فدایی سید علی را راه انداخته ام. برای توجیج عوض کردن سرور هم دلایل شخصی دارم اما خوب یکیش اینه که اینجا همه مذهبین یعنی تقریبا بچه مکتبیند و علاقه ندارند نظر خودشون رو بنویسند البته این بچه مثبت بودن خیلی خوبه اما آدم نمیتونه نقدی رو مطلب خودش داشته باشه مخصوصا من که ضمن این ،دوست دارم دست و پنجه ای هم با ضدانقلاب نرم کنم . .اما این پست که قرار است آخرین پستم باشه رو برا ی چیزی غیر از این ها مینویسم . میخوام بگم که ویلاگ نویسی را اگر یاد گرفته باشم در پارسی بلاگ یاد گرفته ام و به نوعی احساس دین میکنم به آن به خاطر همین هم بهش لینک میدم هرهرهر .آره خلاصه خیلی چیزایا یاد گرفتم .خیلی رفیق پیدا کردم وهزار تا چیز دیگه .یادش به خیر وقتی آقای فخری رفته بود مکه. الان که دارم فکر میکنم خیلی چیزای خوب خوب یادم میاد.پارسی بلاگ نه تنها به خاطر داشتن جو مثبت و دوستانه حاکم بر اون برای شروع وبلاگ نویسی جای خیلی خیلی خوب و امنیه بلکه برای ادامه وبلاگ نویسی هم عالیه . البته اگه کسی مثل من تنش نخاره!؟خواهران وبرادران عزیز به عنوان آخرین وصیت ها توصیه میکنم کتاب کشکول پارسی بلاگ رو حتما تهیه کنید. براتون یاد آور خاطره های خیلی خوبیه .و درآخرِ آخر اینکه توی خواب هم نمیدیدم که برای یه شرکت از خودم عشقولانه در بکنم اما خوداییش این وضعیت ، وضعیت عجیبیه ویکم هم دل گیر .دل کندن یکم خیلی سخته گریه .و در آخرِ آخر آخر هم اینکه اونایی که بهم لینک دادن یا میخوان بهم بدن بی زحمت به اون ور بدن منم ایشالا سر فرصت این هارو میبرم اون ور .باتشکر.این هم لگو

محمدرضا منتظرالقائم

یا حیدر